Maandag 16 mei 2016

Wat is het donker in deze rondavel. De gordijnen zitten dicht en er komt haast geen licht doorheen. Maar dat is ook geen wonder. Buiten is er geen elektrische verlichting aan en de zon moet nog opkomen. Het is net vijf uur geweest. Als de wekker gaat om 6.15 uur zie je de dag al komen. Een grote hond zit voor onze deur en probeert naar binnen te kijken. Met zijn voorpoot schuurt hij een paar keer tegen de deur om binnengevraagd te worden. Maar dat doen we niet. De vogels zingen al en de krekels zijn op hun retour. We moeten nu eerder in de auto zitten om naar Isibani te gaan. Om half acht stappen we in onze Spark en gaan op weg. We zien enorm mooie vergezichten met flarden mist waar de zon doorheen schijnt. Achter elk heuveltje waar we overheen rijden is het anders. Boven de riviertjes hangt een laag stoom. Een kudde bruine koeien komt net boven een laaghangende wolk uit. Er is nog weinig verkeer op straat. Een aantal geiten loopt midden op de weg en op elke hoek staan mensen te liften. Op Isibani is nog weinig te doen. Vandaag komen er weer heel wat mensen medicijnen halen maar de medicamenten zijn nog niet gebracht. Er zitten al mensen te wachten. Cindy kijkt vandaag heel lodderig uit haar ogen. Ze voelt zich niet goed en Xoli en Ncami hoesten ook al behoorlijk. Even later breng ik Cindy naar huis want werken ziet ze vandaag niet zitten. Verder haal ik Thandi op bij Ekhukanyeni want zij moet boodschappen halen voor de mensen die daar voedsel komen halen. Thandi is weer even vrolijk als alijd en ze lacht om van alles. Ik ga met haar naar de Dessai. Daar haalt ze zes broden, een grote doos appels, een grote kuip Rama margarine en een enorm dikke in plastic verpakte smeerworst. Ze is blij dat ik er ben want anders had ze dit alles te voet moeten gaan halen. Als we weer terug zijn gaat de nieuwe vrieskist open en de broden worden er door haar in gelegd. Ik merk dat de kist niet op vriezen staat… Een draai aan de knop en de koelaggregaat slaat aan. Dan rijd ik naar het huis van Jeffrey en Thandiwe. Daar zijn Evie en Sofi ook. Jeffrey zit buiten in zijn rolstoel met kleine oogjes tegen de zon in te kijken. Van mij krijgt hij m’n Dream Centre cap om het directe zonlicht uit zijn ogen te houden. (Ik heb van Neil een nieuwe Khanya Hospice pet gekregen die ik kan gaan gebruiken.) Zijn buurman heeft hem dit weekend kaalgeschoren. Jeffrey is daar heel blij mee. Xoli, een van de socialworkers zit binnen en praat met Melissa. Zij is weer terug want ze blijkt helemaal niet in verwachting geweest te zijn. Zij heeft afgelopen tijd veel gespijbeld. Er wordt met haar afgesproken dat er met de school wordt gepraat en zij gaat zelf mee. Tegen elf uur breng ik Melissa en Xoli naar de Highschool en ik ga zelf mee naar binnen. In een containerachtig kamertje worden we door een dame ontvangen. Haar cijfers worden er bij gehaald. Voor mathematics en social science staat ze zwaar onvoldoende en zo kan ze niet naar een volgende groep over. De andere cijfers zijn goed. De directie zal gaan praten met de leraren… Als Melissa wil kan ze bijles krijgen. Dit kan gebeuren voordat de school begint vanaf half zeven, in de pauze en na schooltijd. Overigens, de school was nauwelijks op de hoogte van het grote verzuim van Melissa… Ik hoop echt dat Melissa uit vrije wil haar cijfers gaat ophalen maar ik heb er een hard hoofd in. Evie is intussen aan het werk op Isibani waar patiënten hun medicijnen kunnen halen. Drie hele grote bakken met de dossiers van de mensen staan op een laag muurtje. Elke persoon krijgt zijn map in de hand en daarmee wachten ze tot iemand hun medicijnen geeft en weer in het dossier aantekent wat ze hebben meegekregen. Daarna moeten de gegevens weer op volgorde in de grote bakken geplaatst worden. Al met al is dit een heel omslachtig en vermoeiend werk. Bovendien is het erg slecht voor je rug want je staat constant voorovergebogen in een ongezonde houding. Vandaag krijgen 135 mensen hun pillen voor de komende tijd. In de bakken zitten ook nog dossiers van mensen die zelf, soms al een paar jaar geleden, hun medicatie gestopt hebben en die moeten eruit gefilterd worden. Zelf sta ik weer een tijd bij de weegschaal. Die middag gaan we naar de Place Of Safety waar Vuyi nog heel wat vragen aan Evie wil stellen. Vuyi is er vanaf morgen een aantal dagen niet en haar taak moet door anderen worden overgenomen. Maar een paar van haar naaste medewerkers zijn op cursus of hebben een workshop daarom vraagt ze of Evie een aantal taken van haar op zich wil nemen. Als alles goed is doorgepraat gaan we wat boodschappen doen voor het avondeten. Voor de komende tijd hebben we weer van alles te doen en stil zitten is er niet bij!

((En bij deze wil ik Martine veel sterkte wensen bij Guus. En RJ: leuk van die fotootjes en mevr Hoffman de hartelijke groeten! En Elza: Gaat het goed met de buurman? En Henk B: gaat het goed met je? En Hospice collega’s: veel sterkte! En vb medewerkers: houd de moed er in! En fam: Gedraag je!))