Vrijdag 22 april

Een iets ander begin van de dag want we zitten zonder stroom. De geyser krijgt te weinig water en slaat niet aan. Maar een koude douche kan ook toch? Even improviseren om water gekookt te krijgen want de waterkoker is niet te gebruiken en de broodrooster blijft koud. Maar we hebben ook crackers en die doen het ook goed als ontbijt. Sofi is wat eerder weggegaan dan wij want zij gaat de granny ophalen die haar dochter en kleindochter wil bezoeken in Emmaus. Stabiso moet vandaag weer naar de tandarts en Jeffrey moet naar de fysio. Die fysioafspraak heb ik zelf gemaakt voor Jeffrey. Cindy is al voor acht uur bij Thandiwe en haar man wezen kijken. Het gaat redelijk goed met hen en Jeffrey wist bij hoog en laag te beweren dat zijn afspraak voor 29 april stond genoteerd. Ik denk dat hij er helemaal geen zin in heeft om naar het ziekenhuis te gaan… Ik vraag Cindy of ze hem toch maar even opbelt om te zeggen dat de afspraak toch op de 22ste gepland staat. Cindy heeft geen beltegoed, zegt ze… Daarom gebruikt ze mijn telefoon maar. Sofi komt het terrein op rijden met de buggy. De granny zit bij haar in de wagen en ook het zusje van de ondervoede baby. Een kind van drie kan ze niet alleen thuis achterlaten. “Ironman gaat misschien ook mee naar het ziekenhuis want het gaat weer niet goed met hem,” hoor ik zeggen. Hij blijkt erg slordig met zijn medicijnen om te gaan. Als ik naar de zevenpersoons Nissan loop, zie ik een sjofel ongewassen mannetje het erf op slenteren. Hij draagt een bruine stoffige trui, een kapotte broek, en schoenen waar de vellen bij hangen. Hij kijkt bozig en knort naar me. Later hoor ik dat hij ‘Ironman’ is. Ik herkende hem echt niet. Hij komt het kantoortje binnen en meteen hangt daar een drankwalm. Vandaag wil hij niet mee naar Emmaus. Maandag gaat hij mee. Dat zou met hem geregeld zijn zegt hij. Als ik even later de auto voor de deur zet om de mensen in te laden maakt hij gauw dat hij wegkomt. Maar er komt weer iets tussendoor. Eerst moeten er een paar mensen naar Ekhukanyeni gebracht worden, waaronder Evie. Zij gaat daar met Thandi aan de slag op administratief gebied. En eigenlijk moeten Cindy en ik ook nog even op bezoek bij Jane. Naar mijn idee begint de tijd behoorlijk te dringen want Jeffrey moet volgens afspraak om negen uur bij de fysio zijn en het is al bijna negen uur en hij moet ook nog worden opgehaald… Op weg naar het nieuwe Isibani laden we Jeffrey in. Dan lever ik wat dames af bij Ekhukhanyeni en als ik weer op Isibani ben kunnen Stabiso, Cindy, granny en de kleine instappen. Er is nu geen plaats meer voor een rolstoel. Ik denk: “Nu kunnen we naar het ziekenhuis…” Nee, nog niet. Want granny wil nog wat shampoo kopen bij de Dessai voor de jonge moeder die bij haar kleintje in het ziekenhuis verblijft. Het is druk bij de Dessai. Cindy stapt uit om het te gaan halen. De zon warmt de volle auto al aardig op want er is geen schaduwrijk plekje waar ik de auto kan neerzetten. Na 10 minuten komt Cindy weer bij ons in de auto. Nu vol gas naar Emmaus. Het is buiten heel helder. De Drakensbergen steken mooi af tegen de blauwe lucht. Tegen tien uur laat de security van Emmaus ons door. Stabiso stapt uit nadat ik voor hem een rolstoel heb opgehaald. De tandarts zit vlak bij de ingang dus dat is gemakkelijk voor hem. Jeffrey moet naar de Fysio en dat is aan de andere kant van het gebouwencomplex. Op aanraden van Cindy rijd ik de auto naar een achteringang van Emmaus. Jeffrey moet dus even wachten totdat ik ook voor hem een rolstoel heb opgehaald. Ik moet echter het hele gebouw weer door om bij de eerste ingang een rolstoel voor hem op te halen. Cindy is intussen de files van Stabiso en Jeffrey aan het ophalen. Als ik uiteindelijk Jeffrey in een rolstoel heb gewurmd komt Cindy aangelopen. “Ik krijg de files van Jeffrey alleen mee als ik 20 rand betaal, en dat heb ik niet… anders moeten we weer terug om nog een id of iets dergelijks op te halen” Onder protest geef ik haar 20 rand. Intussen duw ik Jeffrey omhoog naar het fysiogebouwtje. Op dat moment zit er niemand. Cindy komt kort daarop bij ons en ik krijg mijn geld weer terug. Betalen bleek bij nader inzien toch niet nodig. Een aardige jongedame in een blauw uniform komt aangewandeld. “U bent Jeffrey?” en hij steekt een hand omhoog. Cindy blijft nu bij Jeffrey en ik wandel het gebouw weer door om naar Stabiso te gaan. Hij staat voor 11 uur op de rol bij de tandarts. Om half elf zitten we vlakbij de behandelkamer en een paar minuutjes later gaat de deur open want Stabiso kan geholpen worden. De tandarts en ik hijsen hem uit zijn rolstoel en leggen hem op de tandartssofa. Tegen mij zegt de Indische tandarts dat hij een half uur tot veertig minuten nodig heeft voor zijn behandeling. Dat is mooi, dan kan ik even bij Jeffrey gaan kijken. Ik loop het gebouw weer door en kom tot de ontdekking dat Jeffrey naar een ander zaaltje is verplaatst. Daar krijgt hij oefeningen. Met zijn rechter wijsvinger het puntje van zijn neus aanraken, de hand van de therapeute aanraken etc. etc. Jeffrey heeft moeite om deze voor ons eenvoudige dingen uit te voeren. Cindy luistert aandachtig naar de therapeute want zij zal zelf ook met Jeffrey deze oefeningen moeten herhalen. Ik ga maar weer snel richting Stabiso want het kan soms heel anders lopen dan je verwacht in een hospitaal. Als ik net een praatje probeer aan te knopen met een goedlachse lange man die naast me plaatsneemt, gaat de deur open want de behandeling is klaar. We zetten Stabiso weer in de rolstoel. Tegen mij zegt de tandarts “zijn gebit is in orde, maar hij kan pijn krijgen omdat een kies te weinig ruimt heeft. Laat hem dan maar komen dan trek ik die kies er binnen vijf minuten uit. Ik hoor het wel”. Ik parkeer Stabiso vlakbij de ingang want daar is het lekker koel. Het is nu tegen elf uur. Maar van de anderen is nog geen spoor te bekennen. Om half twaalf ga ik maar eens poolshoogte nemen. Even later zie ik Cindy buiten staan wachten. Jeffrey staat met zijn rolstoel in de schaduw. De granny is met de driejarige naar een dokter want de kleine hoest nogal. “Ze kan elk moment hier zijn. Ga de auto maar vast halen dan kunnen we zo vertrekken,” zegt Cindy. Langzaam kuier ik weer het gebouw door en zet de auto bij de ingang waar ik Stabiso in de auto hijs. Zijn rolstoel breng ik weer keurig netjes naar de rolstoelenbewaarplek. Als ik met de auto bij Jeffrey ben aangekomen is granny nog niet terug. Cindy gaat maar eens kijken waarom het zo lang duurt. Jeffrey zit zachtjes te mopperen. Stabiso krijgt het steeds warmer in de hete auto. De deuren ervan staan wagenwijd open. Mijn appeltjes geef ik maar aan de mannen. Jeffrey heeft geen lunch meegenomen van huis. Drie kwartier later is iedereen present en kunnen we weer richting Winterton tuffen. De kleine heeft antibiotica meegekregen. Stabiso stapt op Isibani uit . Daarna wordt Jeffrey snel thuisgebracht. Bij zijn huisje spreekt Sofi mij aan. “Wil je over een half uur Xoli en Bongiwe een lift geven naar Isibani, ik moet eigenlijk zo naar Loskop en wil je Mija van school halen en denk je nog aan Jane? Weet je of Thandi werkt met Evie? En wil je Mereike even naar Ekhukhanyeni brengen want zij heeft wat formulieren nodig….” “Komt allemaal voor elkaar, maak je maar geen zorgen, jij kunt gerust wat anders gaan doen” zeg ik tegen haar… Sofi is een geweldig mens maar wel chaotisch. Ze wil graag dat iedereen zijn/haar verantwoordelijkheden serieus neemt maar ze wil ook alles in de hand houden. Ze is werkelijk heel blij als er mensen zijn die ook precies doen wat van hen wordt verwacht. Met Cindy doe ik een homevisit terwijl Mereike haar de formulieren ophaalt. Dan gaan we even bij Jane kijken. Ze ligt nog op dezelfde manier op de grond naast het hoge bed als de vorige keer op twee dunne matrasjes met een klein kind naast zich. Ze heeft veel pijn en wil eigenlijk wel graag geholpen worden in een ziekenhuis maar ze ziet erg op tegen de reis er naar toe. Afgelopen week is ze voor onderzoek naar Ladysmith gebracht met de ziekenvervoerbus van Emmaus. De chauffeur reed erg hard en hield geen rekening met de verkeersdrempels en potholes die je regelmatig op en in de weg tegenkomt. Ze is toen helemaal door elkaar geschud en verging van de pijn… Cindy zegt: “Dan proberen we je donderdag naar het hospitaal te brengen” waarop ik vraag : “Kan dat niet eerder?” We gaan kijken of ze maandag of dinsdag gebracht kan worden… Dan ga ik Mija van school halen en de granny met de driejarige weer thuisbrengen waarna we Stabiso met zijn rolstoel inladen, Evie ophalen bij Ekhukhanyeni om vervolgens wat boodschappen te halen bij Simmies. Wij zorgen vanavond voor het diner. Sofie haalt Doong op uit Mooirivier. Stabiso brengt de nacht door in Sofi’s huis. Hij wordt zaterdagmorgen door Sofi thuisgebracht. Als ik weer in de rondavel kom ben ik best wel moe….