Donderdag 14 april

Tegen acht uur zijn we weer op weg naar Isibani. Vlak tegen het stadje Winterton aan steekt een kudde koeien de weg over. Een paar mannen houden met stokken zwaaiend het verkeer op afstand. Deze koeien komen van een stuk land dat enorm drassig is. Het lijkt een grote modderpoel. Gras is er nauwelijks te zien. De dieren gaan vast naar de markt verderop, hopend op een beter leven… Bij de Spar zetten we de dame af die met ons is meegereden vanaf Sofie’s huis. Het gebeurt vaker dat daar mensen komen die graag een lift naar de stad hebben. Van een vorige keer dat we daar waren weet ik nog dat er een oudere gezette dame met baardgroei ook mee wilde rijden naar de stad. Zij had toen regelmatig een ‘handeltje’ bij zich dat ze onder een boom bij de Dessai aan de man wilde brengen. Gelukkig heeft deze dame geen handeltje bij zich.

8.15 uur. We zijn op Isibani met ons huurautootje. Alle spullen en gereedschappen zitten nog in het wagentje. Er staan tot dan toe nog geen homevistits op het program. Kunnen we vandaag dan de ‘blinds’ ophangen? Eerst gaan we even bij Thandiwe kijken. Cindy rijdt mee naar nr 775, waar ze woont. Er is weer water en de wasmachine draait. Cindy heeft het plan om het huisje van haar schoon te maken. Als wij vragen aan Thandiwe of ze nog wensen heeft zegt ze dat er geen eten in huis is. Ze wil graag wat uien, kip, aardappels en zout hebben. Ook is er schoonmaakmiddel nodig. Wij gaan dat voor haar halen en doen er ook een zak lekker frisse appeltjes bij. Meer kunnen we op dat moment niet voor haar doen. We gaan dan naar Ekhukanyeni waar de zonweringen opgehangen moeten worden. Deze moeten eerst op een houten lat gemonteerd worden en we beginnen in de keuken waar twee keer in de week maaltijden worden gekookt die daarna ingevroren worden. Bewoners van Khetani, die daarvoor in aanmerking komen, kunnen die daar in de loop van de week ophalen. Het werk gaat naar wens. Ik kan e.e.a voorbereiden in de schaduw van de rondavel. Het gatenboren gaat wat stroef. De Bosch boormachine is helaas geen klopboor. Het ding maakt hoge toeren maar met geduld en zo nu en dan een ander boortje erin klaren we de klus. Nu zijn alle ramen voorzien van een ‘blind’. De tuin om het nieuwe Isibani moet netjes onderhouden kunnen worden. Er is een buitenkraan maar nog geen tuinslang. Bij de ‘ Build it’ halen we een “watersnake” van dertig meter en sluiten die aan op de kraan. Xoli die op het kantoortje zit is er erg blij mee. In de rondavel staan houten bankjes die vaak niet worden gebruikt. Deze bevestigen we aan de muur met kettingen die we ook bij de genoemde zaak hebben gehaald. Het lijkt erop dat we nu weer een klus van ons lijstje kunnen afstrepen.

Op vrijdag staan er homevisits gepland. Eén ervan is in de buurt van Colenso. Eerst breng ik Evie naar de POS en rond negen uur ben ik met de Buggy op Isibani. Ncami en Cindy zijn daar. Een enkele bezoeker zit te wachten op één van de dames voor een gesprek. Ik loop even naar buiten. Achter de Isibanigebouwen staan een paar klaslokalen die op dat moment in gebruik zijn. De ramen van de klassen staan open. Uit een van de lokalen hoor ik de leraar met stemverheffing iets vertellen. In het andere lokaal zie ik heel veel leerlingen met uniformen aan zitten. Ik hoor daar ‘werkruis’ vandaan komen. Even later komt er een man die naar dit lokaal gaat. Dit is de docent. Als hij naar binnen gaat zijn alle leerlingen stil. Maar ik moet met Cindy op stap! We rijden eerst even naar Thandiwe, want Jeffrey heeft toiletspullen nodig die we naar Emmaus gaan brengen. De testresultaten van Jane kunnen we daar ophalen en er staan spullen voor Isibani klaar. Deze keer moet ik bij het hek wel uitstappen. Nu wordt er ook onder mijn stoel gevoeld en gekeken. Zolangzamerhand weet ik aardig de weg in Emmaus. De papieren voor Jane zijn snel opgehaald. Dan gaan we even bij Jeffrey kijken. Hij ligt nog op hetzelfde bed waar we hem de vorige keer ook hebben gezien maar nu zijn de spijlen rondom zijn bed hoog vastgezet. Hij kan er zo onmogelijk uitvallen. Hij richt zich op als hij ons ziet. Met luide stem en met veel handgebaren maakt hij duidelijk dat hij het hier helemaal niet naar zijn zin heeft. Hij wil dat we hem meenemen naar huis. Maar dat gaat niet. Thandiwe kan niet voor hem zorgen en zijn kleindochter blijkt helemaal niets te willen doen voor opa en oma… en Jeffrey moet maandag voor een scan naar het ziekenhuis in Ladysmith. Met een ambulancebus wordt hij dan vervoerd. Cindy vertelt hem wat er met zijn vrouw aan de hand is maar daar heeft hij geen oren naar. Hij wil naar huis!!! Dan verlaten we de zaal. Even later lopen Cindy en ik met een grote doos te sjouwen die we hebben opgehaald bij de kinderafdeling van Emmaus. Hier zitten vele patiëntjes in lange donkere gangen en kleine wachtkamertjes te wachten tot ze naar een dokter mogen. Er zijn veel moeders die een grote wollen deken dragen waar een klein kroeskopje boven uitsteek. Een enkel kind huilt. En ze denken vast allemaal : ”Wat doet die blank baba hier met die grote doos…” De dozen gooien we in de laadbak van de buggy en we rijden naar Khetani. Cindy vertelt Thandiwe over Jeffrey. “Hij heeft een hekel aan ‘clinics’ zegt ze.. De papieren van Jane brengen we bij haar thuis en dan gaan we naar Colenso. Daar bezoeken we een jonge moeder die niet voor haar kinderen kan zorgen. Ze is 32 jaar en heeft 5 kinderen waarvan er nog vier leven. We komen in een groot huis waar een oude man rondloopt met enorme scheuren in zijn broek die regelmatig zijn kruis masseert. De jonge moeder wordt gezocht en tien minuten later komt ze binnen. Met haar ene oog kijkt ze naar iets anders dan met haar andere oog. Een stevige baby van twee maanden heeft ze bij zich. Zodra deze van zich laat horen wordt een slappe borst uit haar t-shirt getoverd en de baby is weer rustig. Dit kind heeft huiduitslag op haar gezichtje. Cindy bekijkt het ‘groeiboekje’ van de baby en houdt nog een heel verhaal waar ik niks van versta. Dan komt er een buurvrouw binnenwandelen. Zij zegt dat er vlak in de buurt een baby woont waar het niet goed mee gaat. Ze wijst ons de weg naar het huisje van dit kind. We zien daar een grootmoeder die voor de baby en nog meer kinderen moet zorgen. De kleine wordt opgehaald. Dit kind is echt kleiner dan de vorige baby die we zagen maar dit kind is wel een maand ouder. De baby is erg rustig. Geen geluidje komt eruit en ze heeft een vlekkerig huidje. Bezorgd observeert Cindy de kleine. “Hier móet een dokter naar kijken” zegt ze. Maar er is geen geld om met de kleine naar Emmaus te gaan. “Maar het is echt nodig” zegt Cindy. Dan begint oma te huilen. Dan vraag ik Cindy of ik financieel mag helpen. Er is 10 rand nodig om bij de dokter te komen met het kind. Dat is snel geregeld. Oma is blij. Nu maar hopen dat de baby ook inderdaad naar de dokter gebracht wordt… ik hoor het wel. Een half uurtje later zijn we weer op Isibani. Onderweg word ik uitgescholden door een automobilist die vindt dat hij op mij voorrang heeft… “Ik denk dat hij dronken is” zegt Cindy… Het is per slot van rekening vrijdag!